Dag21 van Jasper naar Calgary

Snik, onze laatste uren in de door ons inmiddels zo geliefde Rockies. Vandaag staat de lange rit van Jasper naar Calgary op het programma waar we onze onvergetelijke tocht zullen gaan besluiten. We zijn voor ons doen redelijk vroeg op, zullen de zenuwen wel zijn. Om 10.00h zijn we dan ook al klaar voor de meer dan 5 uur richting Calgary.

We rijden weg van het resort en wat we dan zien maakt de weemoed alleen maar groter. Op het gras voor de bungalows  ligt een grote kudde elks in het zonnetje te herkauwen. Prachtig gezicht, jammer genoeg geen bok erbij maar toch geweldig.

Geen koffie en donuts van Tim vandaag want de rij wachtenden is zo lang dat ons dat teveel kostbare tijd zal gaan kosten. We halen een bak koffie bij ‘Robinson’s’ een van de twee supermarkten in Jasper en dat blijkt geen slechte keuze, prima bakkie om de lange autorit te beginnen.

We zijn Jasper nauwelijks 10 minuten uit, vandaag rijden we de hoofdweg (de Icefields Parkway) richting Lake Louise of we mogen alweer eens genieten van de fratsen van een zwarte beer. Zelfs op onze laatste dag door de Rockies mogen we deze prachtige beesten nog ‘live’ in actie zien, nummer 18. Svenja heeft inmiddels het stuur van de Ford weer in handen, kan ik tenminste nog een paar uur genieten van het overweldigende natuurschoon. We maken nog een tussenstop bij ‘Horseshoe Lake’, daar hadden we eerder deze week al willen stoppen. Het hoefijzermeertje moet een prachtig klein meertje zijn maar helaas is het door de overvloedige regenval buiten haar oevers getreden en zijn de wandelpaden langs het meer onbegaanbaar. We kunnen dus alleen maar even van een klein stukje meer genieten. Jammer, maar helaas, verder maar want er is nog genoeg te zien.

Ik vraag de chauffeur diverse malen te stoppen voordat we bij het ongeveer halverwege gelegen Colmbia Icefield zijn. Nu ik naast de bestuurder zit zie ik zoveel prachtige dingen die ik allemaal op foto wil vastleggen. Op deze manier schieten we echt niet op, maar dat ons niks schelen, we willen zo lang mogelijk genieten. Svenja rijdt de hele weg door naar Lake Louise en is dan echt moe. Het is voor haar de eerste keer dat ze meer dan 200km aan een stuk rijdt en dat over een tweebaansweg, best vermoeiend en dus een pluimpje voor haar. Ik heb dus de hele Icefields Parkway van het al het moois om ons heen mogen genieten. We zien bovendien nog een tweede zwarte beer langs de weg, wat het totaal deze vakantie op 19 (!!) brengt. Dit zal vermoedelijk wel de laatste zijn want de kans dat we na Lake Louise nog op wild langs de weg stuiten is klein, want vanaf Lake Louise tot voorbij Banff is inmiddels hekwerk geplaatst om het aantal (dodelijke) ongevallen, van wild welteverstaan, te reduceren.

We rijden door Canmore en zien ons verblijf van 9 dagen ervoor langs de weg liggen maar ditmaal scheuren we er met 100km/h langs, weer weemoed. Na Canmore worden de Rockies snel achter ons gelaten en gaat het gebergte vrij snel over in de prairie van Alberta. Een kleine 3 kwartier later komt Calgary in zicht. We maken nog een korte tussenstop in het ‘Olympic Park’ dat het middelpunt vormde van de Olympische Spelen van 1988. De schaatsbaan waar destijds vele successen werden behaald (o.a. 3 maal goud voor Ivonne van Gennip) en waar sedertdien vele records werden gebroken (Calgary geldt samen met Salt Lake City als de snelste schaatsbanen ter wereld) ligt hier echter niet. Wel mogen nog even getuige zijn van een afdaling van een bobsleeteam, ja ook in de zomer wordt die sport beoefend maar dan op wieltjes. Jonge, jonge wat gaat dat hard. We hebben best wel bewondering gekregen voor deze sporters. Het hele park blijkt nu het domein van de mountainbikers.

We kunnen nog niet op weg naar het hotel want we moeten nog wat shoppen voor onze Harley-vrienden. Met de Garmin is de ‘Harley-Davidson shop Calgary’ snel gevonden, ik bedoel eigenlijk gemakkelijk want hij ligt aan de andere kat van de stad. Adepten van dit Milwaukee-product zouden hier kwijlen want zelfs ik, die helemaal niks met dit takka-takka-broem-broem merk heb, kijk hier met bewondering rond en ik vind zowaar een aantal exemplaren mooi. We slagen in onze opdracht en als onze koffers niet zoek raken, zullen we vrienden maken in Wijlre.

De reis naar het hotel kan eindelijk afgerond worden en rond 17.30h komen we eindelijk in het hotel aan, zo’n 7 en een half uur na vertrek uit Jasper dus. Hier zullen we nog twee nachten blijven.

p.s. de foto’s zullen later volgen want dit verhaal komt met een dag vertraging vanaf het vliegveld waar we inmiddels wachten op vertrek terug naar het hufterige Nederland; ik verheug me alweer op de opgestoken middelvingers, de verkeershufters, de grote bekken, het zinloze geweld ….)